Hé, is dit ook ADHD? is géén wetenschappelijk boek, maar gaat het gesprek met de wetenschap niet uit de weg, getuige het eerste hoofdstuk ‘ADHD in de wetenschap’. De auteur deelt zonder schroom waar ze tegenaan loopt door haar ADHD. Medicatie of niet? Hoe omgaan met verwachtingen van anderen (waaraan ze moeilijk kan voldoen?), wat met ‘administratie-aversie’, het omgaan met tijd? Hoe doen anderen dat met ADHD? Ze benadrukt dat een anders werkend brein ook een superkracht kan zijn en pleit voor zelfacceptatie. Het boek is geschreven met humor en zelfspot en is bedoeld voor iedereen die direct of indirect met ADHD te maken heeft. Mensen zeggen me vaak dat ik de kenmerken heb dus daarom wou ik dit boek lezen. Veel overeenkomsten heb ik niet ( ik verlang niet na drie dagen op reis naar thuis, vriendschap onderhouden met échte vrienden heb ik geen probleem mee, ik heb geen moeite een boek uit te lezen maar er waren zeker ook herkenningspunten (snel verveeld, moeilijk kunnen stilzitten, vergeetachtig, aan veel dingen tegelijk denken, op mijn best zijn in een crisissituatie, dat ik te luid en teveel praat,...) Ik kwam ook tot nieuwe inzichten zoals ADHD vaak samen gaat met hormonen, dat verslavingen sneller voorkomen en dat het echt wel ok is met dit te leven (trouwens, meer mensen hebben ADHD dan dat je op het eerste zicht denkt). Wat ik een mooi hoofdstukje vond ging over hoe om te gaan met een ADHD'ER. We nemen geen blad voor de mond(herkenbaar) en dat komt soms kwetsend over maar zeg dan tegen ons hoe dat overkomt en ik zal sorry zeggen. Of... dat we steeds iemand onderbreken in een gesprek omdat ik vind dat het te traag gaat of omdat ik nog zoveel wil zeggen of aanvullen(mijn werkpunt, al jaaaaren) of... als we ergens enthousiast over zijn is het onmogelijk om te stoppen met praten. Maar ook dat we goudeerlijk zijn en dat je daarom wel weet waar je aan toe bent. En de beste tip: blijf wie je bent, verander niet!
Topboek :-)
Reactie plaatsen
Reacties