Puur en eerlijk, een rebel die tegen de schenen van de psychiatrie schopte.

Ik was totaal overdonderd toen we begin oktober ’24 het nieuws vernamen dat Brenda Froyen er niet meer was. Ik volgde Brenda op sociale media naar aanleiding van haar eerste boek over haar kraambedpsychose. Ik las dit boek in een paar dagen uit omdat het zo vlot en eerlijk is geschreven maar het veranderde ook mijn kijk op haar. Welke zinnige woorden kan je in godsnaam neerpennen bij zo’n open, eerlijk en puur verhaal van iemand die weet wat psychosen zijn en wat die uitrichten, ook bij de familie en vrienden? 

En ja, twaalf jaar na haar eerste psychose waren die demonen er terug, ze werden wel herkend door haarzelf en haar gezin maar waren diepgaander dan gedacht.

Dikwijls bekroop mij tijdens het lezen van dit boek, waarschijnlijk net als bij velen uit de buitenwereld, hoe kan dat toch? Daarom is het prachtige voorwoord van Anne Marsman waarin ‘mildheid’ de rode draad is een must om vooraf te lezen. Brenda Froyen verbloemt niks in dit verhaal en schrijft in haar pure en eerlijke stijl zoals het was, voor haar, haar gezin en haar familie.

Het boek is zoals ze zelf beschrijft een ode aan én een aanklacht tegen de Belgische geestelijke gezondheidszorg. Ze is samen met haar psychose behandeld als een beest, maar soms ook met veel begrip en empathie. Ze heeft zich schor geroepen, vastgesnoerd in de riemen in een isoleercel, zichzelf ondergeplast. Ze in andere ziekenhuizen ondersteund en gedragen door hulpverleners die ver over hun eigen grenzen gingen, om te helpen.

Tijdens het lezen bekroop me het gevoel dat de Brenda die ik "kende" van sociale media niet de Brenda was van het boek. In haar psychose uitte ze taal die ik niet gewend was van haar, deed ze dingen die ik me niet kon voorstellen dat zij dat zou doen ook al weet ik dat mensen in een psychose niet hun zelf zijn. Ik schrok ook dat ze geregeld haar man verweet haar niet trouw te zijn, dat hij met de dokter sex wou en die dingen dus op dat gebied bleef ik wel met een gevoel achter dat vraagtekens opriep van wie nu de echte Brenda was. Zo jammer dat ze besloot niet meer te willen leven! Velen gaan haar missen...